Με αφορμή μια κοινωνική εκδήλωση που είχα να πάω τις προάλλες, αποφάσισα να εξωτερίκευσω τα συναισθήματα που νιώθω όταν αναγκάζομαι να πηγαίνω σε αυτές.
Ως γνωστόν είμαι άτομο με κινητική αναπηρία(με την οποία γεννήθηκα) και αυτό μου προκαλεί δυσκολίες στην μετακίνηση.
Οι δυσκολίες λοιπόν αυτές επειδή δεν αντιμετωπίζονται από τον περισσότερο κόσμο προκαλούν τα ''περίεργα''βλέμματα των ανθρώπων.
Αυτά τα ''περίεργα''βλέμματα άλλους τους ενοχλούν και άλλους όχι. Εμένα δυστυχώς με ενοχλούν!!!
Για την ακρίβεια με ενοχλούν τόσο πολύ που αν κάποιος μου πει κάτι για την ''κατάσταση'' μου ή με κοιτάξει ''περίεργα''θα του εξηγήσω με ηρεμία γιατί γεννήθηκα ''έτσι''(όπως λένε) αλλά όταν γυρίζω στο σπίτι μου κλαίω με λυγμούς σαν μωρό παιδί.
Το ξέρω ότι είναι λάθος αλλά δεν μπορώ να το σταματήσω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Blogger Ο/Η ΜΑΡΙΑΝΝΑ είπε...
Καλοσηλθες στο κοσμο της ιστεοσφαιρα φιλεναδα. Σου ευχομαι καλα ταξιδια...
21 Μάρτιος 2008 12:52 μμ
Η ΕΦΗΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΕΧΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ. ΕΧΕΙ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ. ΕΧΕΙ ΡΙΣΚΟ.ΑΠΟΚΤΑΣ ΠΡΟΤΥΠΑ, ΑΠΟΔΕΧΕΣΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΖΕΙΣ ΣΤΗ ΤΡΕΛΑ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ. ΟΜΩΣ........ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΩΡΑΙΑ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΧΟΥΣ.ΣΤΟΧΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΜΕ ΠΥΞΙΔΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΗ ΧΑΡΑ, ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΟΔΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ.
Μωρό μου καλημέρα αφού είναι πρωί και εγώ επιτέλους αξιώθηκα να βρω τη σελίδα σου, αφού πάντα μου την έδινες λάθος. Και αυτό ας είναι καλά η άλλη η "μουρλή" και ξέρεις ποια εννοώ, που σε έχει "γραμμένη" ή καλύτερα καταχωρημένη. Τα 'χουμε πει πολλές φορές. Και θα το λέμε συνέχεια. Αδιαφορία χρειαζόμαστε όλοι εμείς οι "φυσιολογικοί". Δεν αξίζει τον κόπο να μπαίνεις σε διαδικασίες σύγχισης, εκνευρισμού, επειδή κάποιοι ή μάλλον οι περισσότεροι ανεγκέφαλοι κοιτούν την αναπηρία σαν να ήρθαν από τον Άρη. Αν ποτέ καταφέρουν να σας δουν στην καρδιά τότε όλα θα αλλάξουν. Έχουν όμως μακρύ ταξίδι γιατί είναι οι ίδιοι ανάπηροι στο μυαλό. Οπότε ότι κι αν πεις έχεις το πάνω χέρι. Είναι πιο ανάπηροι από εσένα.
Φιλούμπες, όπως λέμε και στο τηλέφωνο.
Για πάντα φίλος
Γιώργος.
A,A,A τα μάθατε τα νέα;
Η Μαρία από φέτος Φοιτήτρια. Τρέμε Πανεπιστήμιο. Λίμπα θα το κάνουμε το μαγαζί. Ελπίζω όλη η τσακαλοπαρέα να πάμε και στην ορκομωσία. Του κουτρούλη ο γάμος θα γενεί.
εγω ειμαι η εταιρη μουρλη ε?χαχα καλα γιωργο...
Τωρα ας μιλησουμε και λιγο σοβαρα...
ναι μας κοιτουν παραξενα ορισμενοι και με ενοχλει κ εμενα αυτο. το θεμα ειναι τι κανουμε εμεις οι ιδιοι για να δειξουμε οτι δεν ειμαστε απο το αρη οπως λες γιωργο. Δεν θεωρω οτι η υποτιμηση των αλλων ειναι η καλητερη μεθοδο. εγω θελω και αισθανομαι οτι ειμαι ιση, ουτε κατωτερη ουτε ανωτερη απο τους υπολοιπους. Στο χερι μας ειναι να αλλαξουν οι νοοτροπιες. Παλιοτερα οταν εβγαινα ενιωθα πολυ περισσοτερα βλεματα πανω μου τωρα οχι τοσα. οι ανθρωποι κοιτουν το διαφορετικο , αυτο που δεν εχουν συνηθησει.Με κοιταξαν μια δυο τρεις...τελιωσε. ακομα και αν κολαω ορισμενες φορες δεν κριβομε σπιτι.
πωπω ειχατε δεν ειχατε με ξενυχτισατε
Σκέψου ότι κι εσύ αν έβλεπες κατι, έναν άντρα με κομμένο χέρι π.χ. θα ήθελες να ξέρεις πως το έπαθε. Αυτό δεν σημαίνει οτι θα τον απέρριπτες. Εξάλλου αν καποιος σε περιφρονεί γιατί είσαι σε αμαξίδιο αυτό είναι δικό του λάθος. Σαν άτομο με αναπηρία κι εγώ κατάλαβα οτι η απόρριψή πονάει μόνο οταν εμείς οι ίδιοι απορρίπτουμε τον εαυτό μας, και δεν χρειάζεται παντα η αναπηρία για να το κάνουμε. Μπορεί κάποιος να απορρίπτει τον εαυτό του απλά επειδή δεν έχει το τέλειο σώμα. Το μυστικό είναι να ξέρεις οτι άσχετα με το τι πιστεύει ο καθένας είσαι αξιόλογη και μπορείς παντα να γίνεσαι καλύτερη.
Δημοσίευση σχολίου